Actividade 9

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE9.
Os conceptos están definidos nas páxinas 49 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes.

 

• (0.75 puntos) Módems (ADSL,cable e USB). Busca unha imaxe de cada un na rede. 

  Os módems son dispositivos que permiten enviar ou recibir información a través dunha liña analóxica ou dixital. A palabra "módem" provén dos térmos MOdular-DEModular e a súa misión consiste en convertir a sinal dixital do ordenador en analóxica e viceversa.
  En función da tecnoloxía utilizada para transmitir información distínguense varios tipos:
  
  • Módem ADSL. Utiliza o fío de cobre dunha liña telefónica para a transmisión de datos de alta velocidade. Esta tecnoloxía denomínase asimétrica debido a que a capacidade de descarga (dende a rede ata o usuario) e a capacidade de subida de datos (en sentido inverso) non coinciden. A tecnoloxía que se emprega, ADSL2, ADSL+2 ou VDSL, proporciona gran ancho de banda que permite integrar na mesma liña voz, datos, vídeo e televisión de alta calidade, plo que é unha das máis utilizadas.
  
  
  
  • Cable módem. Disenado para modular a sinal de datos sobre unha infraestrutura de conexión por cable. Utilízase xeralmente para acceder a servicios de televisión por cable que, adicionalmente, proporciona acceso a Internet de banda ancha.
  
  
  
  
  
  • Módem USB. Utiliza a banda ancha do móvil para obter Internet en calquera lugar, momento, sempre que se dispoña de cobertura. Ofrece diferentes velocidades en función do  tipo de conexión, GPRS, 3G ou 4G. Os teléfonos intelixentes pódense configurar comomódem co que conecter outros dispositivos inalambricamente.
  
  
  
  • Satmódem para satélite. A conexión a Internet se fai vía satélite. Pode ser unidireccional, só pode recibir datos, ou bidireccional, coa capacidade para recibir e enviar.

• (0.75 puntos) Router. Busca unha imaxe na rede. 

  Un router é un dispositivo que permite interconectar diferentes redes informáticas, seleccionando a ruta de comunicación máis adecuada para o envío de datos. A maioría dos routers tamén inclúen un módem coa tecnoloxía adecuada para a conexión a Internet.
  
  
  

   

• (0.5 puntos) Dispositivo PLC. Busca unha imaxe na rede. 

  A tecnoloxía PLC (POower Line Communications) utiliza a línea electrónica convencional para a tansmisión de datos. Os dispositivos PLC teñen unha función similar á dun módem , aínda que neste caso utilizan a rede eléctrica para a transmisión de datos. O seu uso permite, entre outras cousas, o acceso a Internet mediante banda ancha, a transmisión de vídeo de alta definición e o uso de telefonía IP.
  
  
  

   

 

(1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes.

O cable é un dos medios de conexión utilizado nas redes para transmitir datos. Existen diferentes tipos de cable:



• Cableado coaxial. Está formado por un fío condutor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre. É similar ao que se usa para a antena de televisión, aínda que actualmente está en desuso. 
• Cableado de par trenzado. Está constituído por catro pares de fíos. Cada par está entrelazado para diminuír a interferencia eléctrica e eviatr que se acople a sinal entre os pares. 
  
  Dentro deste cableado distínguense os seguintes tipos:                     UTP. É un cable non apantallado. É de baixo coste pero sensible a interferencias, polo que se producen máis erros que outros cables. STP. É un cable apantalado, é dicir, ten unha malla metálica ao redor do cable que o protexe das interferencias electromagnéticas.                FTP. É un cable apantallado con blindaxe global que posúe unha pantalla condutora en forma trenzada. Existen diversas categorías de cables, dependendo da súa velocidade de transmisión. As que están en uso son: categoría 5(100Mbps), categoría 6 (1Gbps), categoría 7(10Gbps) e categoría 8, que está en fase de deseenvolvemento. O cableado de par trenzado utiliza conectores RJ-45.
  
• Cable de fibra óptica. É unha fibra moi fina de material transparente, vidro ou material plástico, pola que se envía un haz de luz. Estes cables constan dun grupo de fibras ópticas proteidas con fiaduras de aramida para facelos resistentes á tracción, ademais de estar protexidos por varios revestimentos. Os conectores máis empregados na fibra óptica para redes de área local son ST, LC, FC, e SC.

  

  Cable ST

  
  

  

  Cable fibra óptica

  
  
  
  

   

Actividade 7

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE7.
Os conceptos están definidos nas páxinas 44 e 45 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

Disco duro. Busca imaxe ou imaxes na rede onde apareza a estrutura dun disco magnético de xeito similar á  figura 27 da páxina 44 do libro. 

Os soportes magnéticos gardan a información sobre unha superficie de natureza magnética. Algúns exemplos son discos flexibles, os discos duros, as cintas de vídeo, as bandas das tarxetas de crédito,ect. Un disco duro é un dispositivos utilizado para almacenar gran cantidade de información. Se compón de varios pratos, apilados nun mesmo eixo que xiran a gran velocidade dentro dunha caixa metálica selada. Entre os pratos están situados as cabezas de lectura-escritura que leen e escriben nas dúas caras de cada disco. Dependendo da tecnoloxía utilizada para a transferencia de datos, os discos duros poden ser de varios tipos: IDE, SCSI, SATA, SAS, ect. O seu tamaño aumentou vertixinosamente, pasando do primeiro disco duro de 5 MB, que pesaba unha tonelada, aos discos de varios TB cun tamaño algo maior que un teléfono móbil. Nun disco magnético diferéncianse:
-Caras: superficies superior e inferior de cada disco.
-Pistas: círculos concéntricos nos que se divide cara cara do disco.
-Sectores: divisións que se fan en cada pista.
-Cilindros: conxunto de pistas que están aliñadas verticalmente en todas as caras. Este concepto utilízase nos discos duros, posto que en eles hai varios pratos con pistas en ambas caras.

Memorias Flash. Busca 2 imaxes na rede (USB e tarxeta de memoria). 

A memoria flash é un sistema de almacenamento estático que non necesita corrente para manter gardados os datos. Funciona mediante impulsos eléctricos e alcanza velocidades de funcionamento moi superiores a outros dispositivos porque permite ler e escribir datos de forma simultánea. Convertéronse nun soporte de uso habitual para almacenar e transportar información xa que, entre s súas características destacan a súa capacidade, as súas pequenas dimensións, o seu prezo alcanzable, a súa gran resistencia, a posibilidade de usala en dispositivos de diferente tipo e a súa facilidade de emprego. Iso si, a ida dunha memoria flash non é indefinida: cífranse entre cen e un millón as veces que se poden gravar información nela.
Os tipos de memorias flash son: 
- Memorias USB. Pequenos dispositivos cun chip de memoria flash. Conéctanse ao ordenador a través do porto USB en quente, é dicir aínda que estea acendido. Xeralmente, non hai que instalar ningún dispositivo software nin driver para utilizalas, xa que o sistema operativo as recoñece automaticamente.

-Tarxetas de memoria. Son soportes de almacenamento utilizados habitualmente en cámaras dixitais e móbiles, polo que adoitan conectarse ao ordenador a través dun lector de tarxetas de memoria para transferir a súa información. Existen multitude de tipos e formatos, en función do fabricante; algúns dos máis comúns son SD, MiniSD, MicroSD,NanoSD, Compact Flash, Memory Stick,xD, MMC, ect.

 

Unidade de estado Sólido. Busca unha imaxe na rede.

Unha unidade de estado sólido ou SSD (Solid State Drive) é un dispositivo de almacenamento secundario de gran capacidade e alta velocidade. Ten o mesmo uso que os discos duros, pero non está formado por discos mecánicos, se non por memorias de circuítos integrados para almacenar a información, utilizando tecnoloxías como a memoria flash, memoria SDRAM, ect. Ao non ter pezas móbiles, a unidade de estado sólido reduce drasticamente o tempo de procura e latencia, polo que se converteu nunha alternativa moito máis rápida que os discos duros. As SSD fan uso da mesma interfaz que os discos duros e, polo tanto, son facilmente intercambiables sen ter que recorrer a adaptadores ou tarxetas para compatibilizar co equipo. Ao ser inmunes ás vibracións externas, son especialmente aptas para vehículos, ordenadores portátiles e outros dispositivos móbiles.

Tema 2 Hardware

Google sites


Actividade 1
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 30 e 31 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Hardware e Software. 
• Definición da Arquitectura Von Neuman cunha imaxe ou esquema representativo.

Actividade 3 
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 34 e 35 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Placa Base. Busca imaxe na rede dunha placa base onde aparezan identificados os seus zócalos localizando onde se conectan os distintos compoñentes.
• Chipset.
• Microprocesador. Busca imaxe na rede.

Actividade 5

Crea un arquivo en Open Office Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 38 e 39 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Portos de comunicación. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados, como mínimo, os portos da figura 15 da páxina 38 do libro.
• Tarxetas de expansión. Busca imaxes na rede onde aparezan identificadas tarxeta de son e tarxeta gráfica cos seus conectores.

INFORMACIÓN VIRTUAL

Crea unha nova entrada no teu blog co nome INFORMACION VIRTUAL. En formato libre desenrola os seguintes contidos buscando a información na rede e ilustra cada concepto cun vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible). Non se trata de poñer moita información senón de intentar explicar os conceptos para que os comprendan os teus compañeiros de clase.

• Xeolocalización.

A xeolocalización utilízase para coñecer a ubicación xeográfica de modo automático, é dicir, a localización dun obxecto nun sistema de coordenadas determinado. Este proceso require dun dispositivo dotado de GPS xunto cun sistema cartográfico de mapas. Os usuarios adoitan utilizar esta tecnoloxía para planificar recorridos, obter información do lugar onde se encontran ou compartir a súa posición xeográfica, en tempo real, a través de redes sociais.

• Realidade aumentada.

A realidade aumentada engade información virtual á realidade. Existen diversas aplicacións de realidade aumentada; un dos exemplos máis populares é Layar. Esta aplicación utiliza o receptor GPS e a brúxula do teléfono móvil para ubicar a posición do usuario e a súa orientación. A pantalla do teléfono mostra o que a cámara capta e, sobre esta imaxe do entorno superpón en tempo real, información relativa ao que hai diante do usuario: a parada de autobús máis cercana, restaurntes, tendas, caixeiros, información sobre monumentos, ect.

•  Licenzas Creative Commons.

Creative Commons é unha organización sen ánimo de lucro que foi fundada por Lawrence Lessing, Profesor de Dereito na Universidade de Stanford, que ofrece modelos de licenzas libres que permiten aos autores depositar o seu obre de forma libre na internet, limitando os usos que das devanditas obras pódense facer.

As catro condiciones das licenzas Creative Commons son:

-Recoñecemento:O autor permite copiar, reproducir, distribuír, comunicar publicamente a obra, realizar obras derivadas (tradución, adaptación, etc.) e facer dela un uso comercial, a condición de que se cite e recoñeza ao autor orixinal.

-Sen obra derivada: O autor non permite xerar obras derivadas. 

-Non comercial: O autor non permite o uso comercial. 

-Compartir igual: O autor permite copiar, reproducir, distribuír, comunicar publicamente a obra, e 

xerar obras derivadas pero baixo a mesma licenza.

                                         

• Macrodatos (Big Data).

O Big Data ou Macrodatos é un concepto que fai referencia á acumulación de grandes cantidades de datos e aos procedementos usados para atopar patróns repetitivos dentro deses datos. O volume dos datos masivos crece constantemente. En 2012 estimábase o seu tamaño de entre unha ducia de terabytes ata varios petabytes de datos nun único conxunto de datos. Este conxunto de tecnoloxías pódese usar nunha gran variedade de ámbitos, como o empresarial, deportes e investigación entre outros.

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: INTELIXENCIA ARTIFICIAL

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Valencia. A información que necesitas está nas 6 primeiras páxinas do documento.

Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: INTELIXENCIA ARTIFICIAL.

• Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías. 

  A Intelixencia Artificial hai que enmarcala nun contexto evolutivo xa que está á vangarda das investigacións en informática e continuamente ábrense novas vías de investigación. En consecuencia non existe unha única definición de Intelixencia Artificial senón que esta depende da perspectiva desde a cal se tente realizar:
  
  1. Desde a perspectiva de Intelixencia (Brown, 1997: 1): intelixencia artificial trata de construír máquinas intelixentes que actúen como nós esperamos que a xente actúe.
  
  2. Desde a perspectiva da investigación (Brown, 1997:2): a intelixencia artificial estuda como lograr que as máquinas realicen tarefas que, polo momento, son realizadas mellor polos seres humanos.
  
  En resumo poderiamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada por unha serie de técnicas e metodoloxías encamiñadas a resolver problemas non estruturados que necesitan do coñecemento para a súa resolución xa que carecen dunha resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da existencia de incerteza ou ambigüidade nos resultados finais ou parciais. Para a resolución dos devanditos problemas, a Intelixencia Artificial recorre aos algoritmos ou ás regras heurísticas.

• Obxectivos básicos. 

  A Intelixencia Artificial é unha rama da Informática, xurdida ao redor dos anos cincuenta, que persegue á vez dous obxectivos básicos:
  1.- Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nun computador.
  2.- Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imita o comportamento humano intelixente, é dicir que poidan realizar as operacións humanas de ver, oir, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas.

• Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural. 

  Os sistemas de procesamento da linguaxe natural son sistemas de sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no computador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con outras persoas, o computador codifica esa información en linguaxe de máquina para podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural.

• Definición de Recoñecemento de Visión. 

  Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de computador que
  realizan tarefas de tratamento de imaxes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade, etc., mediante a incorporación da capacidade visual a un computador para que sexa capaz de identificar o que ve. O seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este retroaliméntese continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios na contorna.

• Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos. 

  Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de explotación que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións.
  
  Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, atopámonos ante os sistemas expertos.
  
  Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razoamento
  dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co
  tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano.

• Definición de Redes Neuronais. 

  A redes neuronais son sistemas simulan o proceso de recoñecemento do cerebro humano e do mesmo xeito que as neuronas biolóxicas, estes sistemas están deseñados para aprender da observación e a repetición. As redes neuronais tratan de resolver de forma eficiente problemas nos cales a información é difusa, incerta, contraditoria ou errónea.
  
  En consecuencia como mediante a metodoloxía dos problemas susceptibles de ser resoltos as redes neuronais son: problemas de optimización, problemas de recoñecemento e problemas de xeneralización.

• Definición de Sistemas Inductivos.

  Os sistemas inductivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, trátase de sistemas que parten dun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van seleccionando ata que todos os exemplos do subconxunto elixido pertenzan a unha mesma clase conduzan a un mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e exacto, coñécense todos os datos e as súas solucións.

 

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Oviedo. A información que necesitas está nas 9 primeiras páxinas do documento. Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA 

• Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.  

  A nanotecnoloxía non é unha tecnoloxía específica; nin sequera un grupo de tecnoloxías ben definidas. A nanotecnoloxía é máis ben un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se diseñan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ó macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.
  A nanotecnoloxía utiliza un amplo rango de disciplinas científico-técnicas co fin de estudar materiales, partículas e estruturas que implican a creación ou presenza de elementos que teñen polo menos unha dimensión espacial inferior aos 100nm, sendo un nanómetro a millonésima parte dun milímetro. Os materiais constituídos por estruturas tan pequenas, a miúdo presentan propiedades distintas aos materiais tradicionais independentemente de que estean compostos polos mesmos constituíntes químicos. Por exemplo, poden presentar novas propiedades mecánicas, ópticas, químicas, magnéticas ou electrónicas.

• Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.

  A nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de rexistro (por exemplo, 1 Terabit/polgada2) e as novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.
  
  
  

  Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.  

  No caso da nanobiotecnoloxía, está a combinarse a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía, ben manipulando directamente sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa se están produciendo na actualidade inspirados en materiais biolóxicos. Nun futuro próximo, a nanobiotecnología proveranos con novas innovacións extraordinarias no campo do medicamento por exemplo, con novos sistemas de diagnóstico miniaturizados que poderían implantarse e utilizarse na detección precoz de enfermedades, recubrimientos e nanocompuestos desenvolvidos mediante o recurso ás nanotecnoloxías, non exclusivamente na súa produción senón nos conceptos de deseño dos materia- lles constituíntes, que mellorarán a bioactividad e biocompatibilidad dos implantes, novas matrices soporte capaces de auto estruturarse que están a facilitar o desenvolvemento dunha nova xeración de materiais no ámbito da ingeniería de tecidos e dos materiais biomiméticos, abrindo a posibilidade, a longo prazo, de conseguir a síntese de órganos de substitución. Están a desenvolverse novos sistemas de administración dirixida de medicamentos e recentemente conseguiuse levar e introducir nanopartículas ao interior de células cancerosas para o seu tratamento, por exemplo, mediante calor.
  
  
  

  Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía.

  O campo da produción e almacenamento de enerxía poderá beneficiarse, por exemplo, dos novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento eficaz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas eficaces e de baixo custo (por exemplo a «pintura solar»). Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis eficaz.
  
  
  

  Avances en Ciencias de Materiais. 

  Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. As nanopartículas xa se empregan para reforzar materiais ou funcionalizar cosméticos. Recórrese ao uso de nanoestructuras superficiales para conseguir superfi cies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles. O enxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superfi cial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avanzar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.
  
  
  
  

  Fabricación a nivel nanométrico. 

  A fabricación a nivel nanométrico esixe un novo enfoque interdisciplinar tanto na investigación como nos procesos de fabricación. Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas denominado enfoque «de arriba abaixo» ou «topdown» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up». O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvemento, pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.
  
  
  

  Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.

  A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode beneficiarse das nanotecnoloxías con, por exemplo, o desenvolvemento de instrumentos para detectar e neutralizar a presencia de microorganismos ou praguicidas. Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podría realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contaminación por petróleo da auga ou do chan).
  
  
  
  

  Contribución á seguridade. 

  A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especificidad de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográficas para a comunicación de datos...
  
  
  

  Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.

  Xa se comercializaron varios produtos desenvolvidos a través das nanotecnoloxías. Trátase de produtos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociones solares. Os analistas cifran o mercado deste tipo de produtos na actualidade en aproximadamente 2.500 millóns de euros, pero opinan que ascenderá por centos de miles de millóns de euros para o ano 2010 e a un billón despois desa data. Resulta evidente que as empresas, e en particular as PYMES, non poden manterse alleas a este mercado emerxente, e aínda que no seu maior parte moitos dos resultados obtidos ata o momento no campo da nanotecnoloxía están moi lonxe de poder ser comercializados no seu estado de madurez actual, xa son moitos os produtos existentes no mercado na industria do empaquetado, automoción, biotecnoloxía, industria médica e farmacéutica, espacial, téxtil, cosmética, industria do lecer, construción e enerxía.
  
  
  
  
  
  

Tema 1 Sociedade do coñecemento: ROBÓTICA

Nesta ligazón atoparás a unha unidade didáctica elaborada polo profesor José Antonio Chaves. Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: ROBOTICA. 

• Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot. 

En 1979, o "Robot Institute of America" define a un robot como: 'Un manipulador reprogramable e multifuncional deseñado para trasladar materiais, pezas, ferramentas ou aparellos específicos a través dunha serie de movementos programados para levar a cabo unha variedade de tarefas'. Os robots son capaces de realizar tarefas repetitivas de forma máis rápida, barata e precisa que os seres humanos. Dise que un robot ten intelixencia artificial (I.A.) debido a que ten a capacidade de obter información da súa contorna e en función desta actuar. Considérase a un robot como un axente autónomo intelixente cando cumpre os seguintes requisitos:
- Autonomía: O sistema de navegación reside na propia máquina, que debe operar sen conexión física a equipos externos.
- Intelixencia: O robot posúe capacidade de razoar ata o punto de ser capaz de tomar as súas propias decisións e de seleccionar, fusionar e integrar as medidas dos seus sensores.

Poderiamos aproximarnos a unha definición de Robótica como: o deseño, fabricación e utilización de máquinas automáticas programables co fin de realizar tarefas repetitivas como o ensamble de automóbiles, aparellos, etc. e outras actividades. Segundo Isaac Asimmov, a Robótica é a tecnoloxía aplicada aos robots.

O termo reprogramble referido a un robot é volver a idear e ordenar as accións necesarias para que realize un proxecto. O termo multifuncional referido a un robot é que ten a posibilidade de realizar varias funcións diferentes.

• Características dos robots. 

Os robots poden ser de diferentes deseños do mesmo xeito que programas, todo depende da función que vaian realizar. O que se se coñece son as diferentes características que poden posuír, entre estas atopamos:
- A precisión que teñen á hora de realizar unha acción ou movemento.
- A capacidade de carga, en quilogramos que o robot pode manexar.
- O grao de liberdade que teñen cos seus movementos. Adoita coincidir co non de articulacións que ten o robot.
- O sistema de coordenadas que especifica a que direccións se realizasen os seus
movementos e posicións. Estas poden ser coordenadas cartesianas (x,e,z), cilíndricas, etc.
-A programación de cada robot ou o poder de aprendizaxe que cada un ten.

• Tipos de robots según o sistema de coordenadas. 

 

• Tipos de sensores empregados nos robots. En cada apartado inclúe unha imaxe.

Existe unha gran variedade de sensores, entre eles podemos citar:

- Sensores de temperatura:
Un exemplo son os termistores: trátase de resistencias cuxo valor ascende coa temperatura (termistor PTC) ou ben diminúe coa temperatura (termistor NTC). Por tanto, depende da temperatura que o termistor permita ou non o paso da corrente polo circuíto de control do sistema. O símbolo e a aparencia dun termistor é:

- Sensores de posición:

      Entre outros temos:

      - Finais de carreira: Trátase dun interruptor que consta dunha pequena
peza móbil e dunha peza fixa que se chama NA, normalmente aberto, ou NC,
normalmente pechado.

       -Magnéticos: Detectan os campos magnéticos que provocan os imáns ou as correntes eléctricas. O principal é o chamado interruptor Reed; consiste nun par 7de láminas metálicas de materiais ferromagnéticos metidas no interior dunha cápsula que se atraen en presenza dun campo magnético, pechando o circuíto. O interruptor Reed pode substituír aos finais de carreira para detectar a posición dun elemento móbil, coa vantaxe de que non necesita ser empuxado fisicamente polo devandito elemento senón que pode detectar a proximidade sen contacto directo.

 

        -Ópticos: Detectan a presenza dunha persoa ou dun obxecto que interrumpen o feixe de luz que lle chega ao sensor. Os principais sensores ópticos son as fotorresistencias, as LDR.

-Sensores de Humidade:

Básanse en que a auga non é un material illante como o aire senón que ten unha conductividade eléctrica. Polo tanto un par de cables eléctricos espidos (sen cintaillante recubríndoos) van a conducir unha pequena cantidade de corriente se o ambiente é húmido; se colocamos un transistor en zona activa que amplifique esta corriente temos un detector de humidade.

 

-Sensor de son:

Mediante un diafragma que ao moverse polas ondas sonoras, desplaza a placa dun condensador facendo variar a súa capacidade.

• Clasificación xeral. En cada apartado inclúe unha imaxe.

  Desde un punto de vista moi xeral os robots poden ser dos seguintes tipos: 
  
  -Androides:
  Os androides son dispositivos que se parecen e actúan como seres humanos. Os robots de hoxe en día veñen en todas as formas e tamaños, pero fóra dos robots que aparecen nas feiras e espectáculos, non se parecen ás persoas e por tanto non son androides. Actualmente, os androides reais só existen na imaxinación e nas películas de ficción.
  
   
  
  
  -Móbiles:
  Os robots móbiles están provistos de patas, rodas ou orugas que os capacitan para desprazarse de acordo á súa programación. Elaboran a información que reciben a través dos seus propios sistemas de sensores e empréganse en determinado tipo de instalacións industriais, sobre todo para o transporte de mercadorías en cadeas de produción e almacéns. Tamén se utilizan robots deste tipo para a investigación en lugares de difícil acceso ou moi distantes, como é o caso da exploración espacial e das investigacións ou rescates submarinos.
  
  
  
  
  
  
  
  -Industriais: 
  Os robots industriais son dispositivos mecánicos e electrónicos destinados a realizar de forma automática (sen a intervención humana) determinados procesos de fabricación ou manipulación. Os robots industriais, na actualidade, son con moito os máis frecuentemente atopados. Xapón e Estados Unidos lideran a fabricación e consumo de robots industriais sendo Xapón o número uno.
  Os robots industriais xorden pola necesidade de:
  - Fabricar produtos de maneira económica.
  - Que os produtos sexan de calidade.
  - Que dun mesmo produto póidanse elixir moitas opcións.
  Como exemplo, pensa nun automóbil, dun mesmo modelo, podes elixir, a cor, o número de portas, o tipo de lamias, con ou sen alerón e todas as opcións de acabado interior. Unha fábrica de coches, que constrúe cada día uns mil coches, cada un coas súas distintas opcións, necesita utilizar robots para que estes coches podámolos comprar a un prezo alcanzable e teñamos garantía do seu funcionamento.
  
  
  
  -Robots para prótesis médicas:
  Son as prótesis robóticas e os recentes robots de asistencia en quirófano (como o robot ciruxano Da Vinci).
  
  
  
  
  
  
  

Tema 1 Sociedade do coñecemento: DOMÓTICA

Nesta ligazón atoparás a Guía Técnica BT51, elaborada polo Ministerio de Industria, para as instalacións de sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios. 
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome deTema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.

• Campo de aplicación

O campo de aplicación comprende as instalacións daqueles sistemas que realizan unha función de automatización para diversos fins, como xestión da enerxía, control e accionamiento de receptores de forma centralizada ou remota, sistemas de emerxencia e seguridade en edificios, entre outros, con excepción daqueles sistemas independentes e instalados como tales, que poidan ser considerados no seu conxunto como aparellos, por exemplo, os sistemas automáticos de elevación de portas, persianas, toldos, peches comerciais, sistemas de regulación de climatización, redes privadas independentes para transmisión de datos exclusivamente e outros aparellos, que teñen requisitos específicos recolleitos nas Directivas europeas aplicables conforme ao establecido no artigo 6 do Regulamento Electrotécnico para Baixa Tensión.
Quedan excluídas tamén as instalacións de redes comúns de telecomunicacións no interior dos edificios e a instalación de equipos e sistemas de telecomunicacións aos que se refire o Regulamento de Infraestrutura Común de Telecomunicacións (I.C.T.), aprobado polo R.D. 279/1999.
Igualmente están excluídos os sistemas de seguridade reglamentados polo Ministerio do Interior e Sistemas de Protección contra Incendios, reglamentados polo Ministerio de Fomento (NBE-CPI) e o Ministerio de Industria e Enerxía (RIPCI).
Con todo, ás instalacións excluídas anteriormente, cando formen parte dun sistemamáis complexo de automatización, xestión da enerxía ou seguridade de vivendas ou edificios, aplicaránselles os requisitos da presente Instrución ademais os requisitos específicos regulamentarios correspondentes.

• Fines principais dos sistemas domóticos

Os sistemas domóticos realizan o control integrado de múltiples elementos dunha instalación
cos fins principais de:
- Aumentar o confort, mediante a automatización de elementos da instalación.
- A xestión técnica do a enerxía, por exemplo para o aforro ou a eficiencia enerxética.
- Garantir a seguridade das persoas, os animais e os bens.
- Permitir a comunicación do sistema con redes de telecomunicación externas.

• Os tres sistemas denominados como domóticos

1. Sistemas de automatización que controlan aparellos ou sistemas tales como iluminación, climatización, persianas e toldos, sistemas de rega, control de electrodomésticos, etc. Un sistema que controla a climatización, a apertura de persianas, a iluminación do local e a rega do xardín, que teña en conta as condicións meteorolóxicas presentes ou as súas previsións, mediante unha lóxica, considérase que é un sistema domótico, xa que recibe información de diferentes entradas, procésaa e decide o tipo de actuación sobre cada elemento controlado.
Un reloxo-programador simple de aceso/apagado ou similar non se considera un sistema domótico en si mesmo xa que, aínda que emita unha orde de aceso ou apagado, non recibe información externa nin procesa ningunha información. Con todo, se o reloxo programador esta integrado nun sistema como o descrito no parágrafo anterior, considérase parte do sistema domótico.
2. Sistemas de xestión da enerxía que controlan ou secuencian o aceso de varios electrodomésticos, con obxecto de realizar un uso máis racional da enerxía, limitando a potencia máxima demandada ou adaptando o consumo a horarios nos que o prezo da enerxía é menor.
Cando unha iluminación conta unicamente cun sensor de presenza para evitar que a luz permaneza acesa sen ocupación do local, non se considerará un sistema domótico en si mesmo, pero se estivese integrado nun sistema máis complexo debería considerarse como parte do sistema domótico.
3. Sistemas de seguridade que sirvan para a detección de intrusos, incendios, fugas de auga ou gas, disparos de proteccións eléctricas e xestión da súa reenganche, recibindo información dos distintos subsistemas e executando ordenes de aviso, corte de subministración,
previamente establecidas. 
Os diferentes subsistemas (central de detección de incendios, central antirrobo, etc.) ademais deberán cumprir as prescricións regulamentarias propias que lle sexan de aplicación individualmente.

• Exemplos de nodo, actuadores e dispoditivos de entrada.

-O nodo sería un computador ou un autómata que reciba sinais de sensores de temperatura, humidade, luz, etc. e procese ditas sinais para dar ordes aos sistemas que actúan sobre a climatización, a iluminación, as persianas ou o sistema de rega. Así mesmo, podería estar conectada á rede de tecnoloxías da información (RTI) para recibir información das previsións meteorolóxicas.
-Os actuadores serían o contactor que alimenta os motores das persianas, a electroválvula do sistema de rega ou un regulador de intensidade de luz.
-Os dispositivos de entrada serían os medidores de temperatura ou humidade, as células fotoeléctricas, etc. que envían información ao nodo.

•  Táboa cos dispositivos dunha vivenda con grao de automatización normal, indicando funcionalidade e aplicación de cada un.

omatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios. 
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome deTema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.

Tema 1 Sociedade do coñecemento

ACTIVIDADE 1
Crea unha táboa de 5x2. Na columna da esquerda irán os textos correspondentes os conceptos indicados mais abaixo (aprox 12 liñas en tamaño de letra 12). Na columna da dereita irán imaxes relacionadas descargadas de Internet nun tamaño proporcionado ó texto (o mesmo tamaño para todas as imaxes). Os conceptos (están definidos na pax 11 do libro e se trata de engadir información ata completar as 12 liñas necesarias) son os seguintes:

•     Sociedade de información. 
•     Sociedade do coñecemento.
•     Brecha dixital.
•     Alfabetización dixital.
•     Adición as novas tecnoloxías

ACTIVIDADE 2
 Táboa en formato libre que incluia todos os conceptos da táboa 1 da páxina 13 do libro e unha imaxe de cada un deles. Os textos deben ser o do libro (non é necesario engadir nada).



ACTIVIDADE 3
Desenrola os seguintes conceptos da páxina 15 do libro mediante parágrafos de 15 liñas aproximadamente e letra de tamaño 12, ampliando a información do libro:

• eAdministración
• Teletraballo
• Xestión de tráfico
• eSaúde

ACTIVIDADE 4

Desenvolve os seguintes conceptos da páxina 15 ca información  do libro (non é necesario engadir nada máis) e busca 2 imaxes para ilustrar cada concepto. Compón un documento de 2 ou 3 páxinas.

• DNIe
• Certificado dixital 

Tema1 (1ºBach)

Google Sites

A miña música preferida

O meu grupo favorito é 5 Seconds Of Summer, o cal fai o meu estilo de música preferido, o pop rock. Este grupo musical está formado por catro rapaces de Sídney (Australia). Os seus compoñentes son: Luke Hemmings (voz e guitarra), Calum Hood (voz e baixo), Ashton Irwin (batería e voz) e Michael Clifford (guitarra e voz).
Comezaron subindo a YouTube os seus vídeos de covers de cancións moi coñecidas. Así atraeron o interese de moitos selos discográficos e alcanzaron máis popularidade cando One Direction os invitou a súa xira "Take Me Home Tour". Dende entón foron cada vez máis coñecidos e lanzaron o seu primer sinxelo "She Looks So Perfect" en 2014, o cal ten actualmente 150 millóns de reproducións en YouTube. O 27 de Xuño de 2014 publicaron o seu primeiro álbum chamado "5 Seconds Of Summer". Neste ano 2015 realizaron una nova xira "Rock Out With Your Socks Out Tour" que finalizou este Setembro. Entre os seus próximos proxectos está o lanzamento do seu próximo disco "Sounds Good Feels Good" que terá lugar o 23 de Outubro de 2015.